Activist magazine Desde el Margen has featured an article on The Uprising and has asked me to write a reflection piece to introduce the film. The publication is in Spanish, click here for the original article. Check out the English version of my contribution below.
Two years ago I made a decision. I wanted to express my unapologetic voice in service of the decolonial struggle. As a musician I was used to using my voice. But I always felt the constraints of navigating white spaces as a woman of color when it comes to this topic. I was born and raised The Netherlands, where I currently live, as a daughter of Indo-Caribbean parents, Suriname (a former colony of The Netherlands) to be specific. Growing up as a minority in the west, I always had to make white people feel comfortable to get my message across. It meant I had to limit myself in expressing my authentic thoughts. Freedom of expression is a privilege of the colonizer.
But art is liberating. Music has always been a tool for me to evolve as a person. Through art I felt the courage to express my true voice. It was my artistic vision that led to The Uprising, a music documentary on resistance against racism in Europe. A story told by the colonized with a decolonial perspective on struggle, strategy and strength. I wanted to use music and film to contribute to educating and empowering people in the decolonial movement.
How to achieve this vision? Initially I had applied for funding, since one of the most important factors in realizing such a production is money. But the funding was denied. The establishment did not recognize the added value of this story from the margins. Or maybe it did and it made an intentional effort to keep this story from being heard. Either way, I had two options. One was to quit and let money stop me from telling this story. Or two, find other resources to proceed with this project. I chose the second option. I relied on the experience and knowledge I had developed throughout the years as an independent artist, which meant I could take on the role of producer, director and editor. Things I didn’t know yet, I decided to learn so I could realize this project. I also relied on the network I had built in the social movement, from creative minds to academics and activists willing to contribute. In addition I was able to rely on some of my savings to cover necessary expenses. But most importantly, I believed in this project and I knew I had to tell this story. I knew for every challenge, I would find a solution. And believe me, many challenges we encountered indeed. But step by step the film came together.
In April 2019 The Uprising was officially released. Since then it has been shown in 8 different countries at over 40 venues, ranging from educational institutions to cultural venues to grassroots organizations. When I made the film I had hoped for this impact, but I could never have imagined the film would reach people outside of the Netherlands in Venezuela, Germany, Italy, Belgium, the United States, Scotland and England. Through the film screenings I connected with so many people and organizations active in the decolonial movement, it has empowered me knowing the strength of the movement, even if it’s not always visible on mainstream platforms.
Following up on the questions expressed by the audience to use the film as an educational resource, I also developed an educational toolkit based on the film with exercises and activities for decolonizing the mind. In 2020 I made both the film and educational toolkit available for free online. I wanted these resources to be accessible to everyone, without limitations.
It shows the margin is relative. It depends on who’s in power and to what extent we allow that power to be exerted over us. Economic capital can be substituted by social and cultural capital. We can create our own center stage, at our own terms, in our own ways. I hope The Uprising, both the process and the outcomes, can serve as inspiration.
In solidarity,
Pravini BaboeramActivistenmagazine Desde el Margen heeft een artikel geschreven over The Uprising en heeft mij gevraagd een reflectiestuk te schrijven om de film te introduceren. De publicatie is in het Spaans, klik hier voor het originele artikel. Bekijk de Nederlandse versie van mijn bijdrage hieronder.
Twee jaar geleden nam ik een beslissing. Ik wilde mijn ‘unapologetic’ stem uiten in dienst van de dekoloniale strijd. Als muzikant was ik gewend mijn stem te gebruiken. Maar ik heb altijd de beperkingen gevoeld van het navigeren door witte ruimtes als een vrouw van kleur als het gaat om dit onderwerp. Ik ben geboren en getogen in Nederland, waar ik momenteel woon, als dochter van Indo-Caribische ouders, Suriname (een voormalige kolonie van Nederland) om precies te zijn. Toen ik als minderheid in het westen opgroeide, moest ik altijd zorgen dat witte mensen zich op hun gemak voelden om mijn boodschap over te brengen. Het betekende dat ik mezelf moest beperken in het uiten van mijn authentieke gedachten. Vrijheid van meningsuiting is een voorrecht van de kolonisator.
Maar kunst is bevrijdend. Muziek is voor mij altijd een hulpmiddel geweest om als persoon te evolueren. Door middel van kunst voelde ik de moed om mijn ware stem te uiten. Het was mijn artistieke visie die leidde tot The Uprising, een muziekdocumentaire over verzet tegen racisme in Europa. Een verhaal verteld door de gekoloniseerden met een dekoloniaal perspectief op strijd, strategie en kracht. Ik wilde muziek en film gebruiken om bij te dragen aan het bewust maken en versterken van mensen in de dekoloniale beweging.
Hoe bereik je deze visie? In eerste instantie had ik financiering aangevraagd, aangezien één van de belangrijkste factoren bij het realiseren van een dergelijke productie geld is. Maar de financiering werd geweigerd. De gevestigde orde zag de meerwaarde van dit verhaal uit de marge niet. Of misschien wel en heeft het een opzettelijke poging gedaan om te voorkomen dat dit verhaal werd gehoord. Hoe dan ook, ik had twee opties. Een daarvan was om te stoppen en mij door geld te laten belemmeren dit verhaal te vertellen. Of twee: zoek andere middelen om door te gaan met dit project. Ik koos voor de tweede optie. Ik vertrouwde op de ervaring en kennis die ik door de jaren heen als onafhankelijk artiest had ontwikkeld, wat betekende dat ik de rol van producent, regisseur en redacteur kon aannemen. Dingen die ik nog niet wist, besloot ik te leren, zodat ik dit project kon realiseren. Ik vertrouwde ook op het netwerk dat ik in de sociale beweging had opgebouwd, van creatieve geesten tot academici en activisten die een bijdrage wilden leveren. Bovendien kon ik op een deel van mijn spaargeld rekenen om de noodzakelijke uitgaven te dekken. Maar het belangrijkste was dat ik in dit project geloofde en ik wist dat ik dit verhaal moest vertellen. Ik wist dat ik voor elke uitdaging een oplossing zou vinden. En geloof me, veel uitdagingen zijn we inderdaad tegengekomen. Maar stap voor stap kwam de film tot stand.
In april 2019 werd The Uprising officieel uitgebracht. Sindsdien is het vertoond in 8 verschillende landen op meer dan 40 locaties, variërend van onderwijsinstellingen tot culturele locaties tot grassroots-organisaties. Toen ik de film maakte, had ik gehoopt op deze impact, maar ik had nooit kunnen denken dat de film mensen buiten Nederland zou bereiken in Venezuela, Duitsland, Italië, België, de Verenigde Staten, Schotland en Engeland. Door de filmvertoningen die ik heb meegemaakt met zoveel mensen en organisaties die actief zijn in de dekoloniale beweging, heb ik de kracht van de beweging leren kennen, ook al is het niet altijd zichtbaar op reguliere platforms.
In navolging van de vragen van het publiek om de film als educatief hulpmiddel te gebruiken, ontwikkelde ik ook een educatieve toolkit op basis van de film met oefeningen en activiteiten voor het dekoloniseren van de geest. In 2020 heb ik zowel de film als de educatieve toolkit gratis online beschikbaar gesteld. Ik wilde dat deze bronnen zonder beperkingen voor iedereen toegankelijk zouden zijn.
Het laat zien dat de marge relatief is. Het hangt ervan af wie er aan de macht is en in hoeverre we die macht over ons laten uitoefenen. Economisch kapitaal kan worden vervangen door sociaal en cultureel kapitaal. We kunnen ons eigen hoofdpodium creëren, op onze eigen voorwaarden, op onze eigen manieren. Ik hoop dat The Uprising, zowel het proces als de uitkomsten, als inspiratie kan dienen.
In solidariteit,
Pravini Baboeram